Als zonnestralen in een prisma

Bij het aanbreken van de herfst viert de Kerk Allerheiligen en Allerzielen. Op het ogenblik dat in de tuin de bladeren vallen en je meteen weer heel ver kunt zien door de bomen, valt ook onze blik op die wereld die over de horizon ligt: de onzichtbare wereld van God en zijn heiligen en van hen die ons hebben verlaten om terug te keren naar huis.

Sommige mensen vragen zich af: zijn er heiligen nodig? Moeten er heiligen zijn als model? Christus is er toch, is dat niet voldoende? En inderdaad, geen enkele heilige voegt iets toe aan Christus. Maar laten we een vergelijking maken: in een zonnestraal zitten alle rijkdommen van alle kleuren die bestaan bij elkaar, van infrarood tot ultraviolet. Maar wanneer een zonnestraal door het raam binnenvalt, ziet niemand van ons rood of violet. Alleen wanneer je de stralen uit een prisma opvangt en laat breken, zie je duidelijk de kleuren waaruit de zonnestraal bestaat. Dat prisma voegt niets toe aan de rijkdom van de zonnestralen, maar zonder het prisma weet je niet of er rood en groen en blauw en violet in zitten.
Heiligen zijn de kleuren die in Christus zitten, en omdat het licht van Christus door het prisma van de tijden, van de geschiedenis, van de nieuwe noden valt, deelt de rijkdom van Christus zich door die tijd heen 'open' in vele rijkdommen van vele heiligen. Heiligen zijn dus niets anders dan één klein facet van al die rijkdommen in Christus.We denken vaak dat we veel moeten doen om heilig te zijn. Dat er prestaties moeten zijn en als je geen erelijst kunt voorleggen met al je verdiensten, krijg je geen decoratie. Nee, zo is het niet.
Heiligheid is er al. Zelfs waar ze niet aangewezen wordt.

tekst van kardinaal G. Danneels